حـدیث امـام صــادق(علیــه السـلام)

یُعرَفُ مَن یَصِفُ الحَقَّ بِثَلاثِ خِصالٍ: یُنظَرُ اِلى اَصحابِهِ مَن هُم؟ و َاِلى صَلاتِهِ کَیفَ هىَ؟ و َفى اَىِّ وَقتٍ یُصَلّیها؟؛

کسى کـه از حــق دَم مى زند با سـه ویژگى شناختــه مى شود: ببینید دوستـانش چه کسـانى هستـند؟ نـمازش چـگونه است؟ و در چـه وقـت آن را مـى خـواند؟
محـاسن ص 254، ح281

عمــل کـردند، شهیــد شدنـد ... عمــل کنیــم تا شهیــد شویـم ...

 

هـر کـس به طـرف مسجــد بـرود ...

1. قال الامام الصادق - علیه السلام - : مَنْ مَشی اِلَی الْمَسْجِدِ، لَمْ یَضَعْ رِجْلَهُ عَلی رَطْبٍ وَ لا یابِسٍ اِلاّ سَبَّحَتْ لَهُ الْاَرْضُ.
امــام صـادق - علیـه السـلام - فـرمـودند: هـر کـس به طـرف مسجــد بـرود، پایـش را بر هیــچ تـر و خشـکی نمـی گذارد، مگـر اینـکه زمیــن بـرای او تسبیـح مـی گـویـد.

«بحـار الانـوار، ج 84، ص 13»